Warmia i Mazury - czerwiec 2022 r.

Tegoroczny wyjazd udało się zrealizować w terminie wcześniej uzgodnionym, dzięki czemu nie trzeba było kombinować z hotelami. Na dodatek sprzyjała nam pogoda. Niestety w tym roku nie mógł pojechać z nami Krzysztof, którego zatrzymały obowiązki służbowe. Tak więc ekipa liczyła 8 Motorsów. Zgodnie z ustaleniami o godz. 8.30 na zbiórce, tradycyjnie wyznaczonej pod domem Jurka przyjechali: Kuba, Roman, Zbyszek, Zdzisław i Tomek. W takim składzie przyjechali po mnie (Mariusz), po czym razem udaliśmy się do mieszkającego „po trasie” Jerzego. Świadomie jednego z Motorsów nazywam Jurkiem, a drugiego Jerzym, żeby uniknąć dopisywania inicjału nazwiska. Klucz doboru jest w tym przypadku prosty i głównie wynika z różnicy wieku: Jerzy jest nieco starszy od Jurka, więc jego imię ma prawo brzmieć nieco poważniej. Jerzy, podobnie jak w ubiegłym roku, precyzyjnie opracował wszystkie założenia logistyczne, a więc noclegi, trasy, turystyczne atrakcje itd.

W sobotę 11 czerwca, troszkę modyfikując pierwotne założenia, przez Włocławek, Płock i Przasnysz (w którym zjedliśmy obiad), dotarliśmy do hotelu MARUSA w Szczytnie, gdzie mieliśmy zarezerwowany pierwszy nocleg. Po zakwaterowaniu, pijąc zaocznie zdrowie Krzysztofa, obejrzeliśmy mecz piłkarski Holandia – Polska (2:2) oraz siatkarski Polska – Bułgaria (3:0). Motocykle, co zdarza się rzadko, nocowały pod dachem. Rano Roman zrobił dla wszystkich smaczną jajecznicę i po śniadaniu, korzystając z dobrej pogody pospacerowaliśmy po mieście, zwiedzając m.in. pozostałości po zamku krzyżackim oraz park im. Krzysztofa Klenczona, znanego muzyka pochodzącego ze Szczytna.

Po spacerze wsiedliśmy na motocykle i udaliśmy się w dalszą drogę. Pierwszy odcinek to trasa przez Olsztynek do Olsztyna. Jechało się świetnie z uwagi na malowniczość trasy i dobrą jakość dróg. W Olsztynie zwiedziliśmy Muzeum Warmii i Mazur, wraz z wieżą widokową, z której podziwialiśmy rozległą panoramę miasta. Pod pomnikiem Mikołaja Kopernika zrobiliśmy sobie grupowe zdjęcie, po czym w pobliżu rynku, w towarzystwie nowopoznanej, miłej Olsztynianki Karoliny, wypiliśmy kawkę i zjedliśmy lody.

Z Olsztyna, zgodnie z planem obraliśmy kierunek Giżycko, gdzie mieliśmy zarezerwowane kolejne 3 noclegi. Po drodze zatrzymaliśmy się na chwilę tuż za Rynem w miejscowości Canki (przed II wojną światową Waldhof), gdzie na początku XX wieku dzieciństwo spędziła moja babcia Stella, wychowywana przez swoich dziadków w należącym do nich majątku ziemskim. Po południu dotarliśmy do HOTELU CESARSKIEGO w Giżycku. Motocykle zaparkowaliśmy na zacisznym zapleczu i po zakwaterowaniu zjedliśmy całkiem smaczny posiłek w restauracji hotelowej. Jeszcze tego samego dnia wieczorem Kuba, Jurek, Zdzisław i ja udaliśmy się do pobliskiej wioski Wilkasy na wcześniej umówione spotkanie z Krysią i Markiem, u których gościliśmy rok wcześniej przy okazji pobytu w Puszczy Kampinoskiej. Tym razem spotkaliśmy się na neutralnym gruncie i ponownie było bardzo sympatycznie.

Kolejny dzień przywitał nas niepewnymi prognozami pogodowymi, ale mimo to postanowiliśmy realizować plan, na bieżąco monitorując sytuację. Tak więc zaliczyliśmy dobrze zachowane schrony w Mamerkach, gdzie podczas wojny mieściła się główna kwatera niemieckich wojsk lądowych, Węgorzewo i Sztynort, gdzie w portowej restauracji BABA PRUSKA wypiliśmy tradycyjną kawkę. Wracając do hotelu nieco pokropił nas deszczyk, ale nie było źle. Już w cywilnych ubrankach udaliśmy się na spacer. W giżyckiej restauracji PAPRYKA zjedliśmy smaczny obiad serwowany przez uroczą kelnerką Olivię. Kontynuacja tak mile rozpoczętego popołudnia tradycyjnie miała miejsce w hotelu.

Czwartego dnia, zważywszy na niepewne prognozy pogody, wyjechaliśmy już o 8.30 rano. Chodziło o to by łapać chwile bez deszczu. Było chłodno i wiał dość silny wiatr. Mimo to udało się tego dnia sporo zobaczyć. Kilkakrotnie przebierając się w ubrania p-deszczowe zaliczyliśmy Pisz, Orzysz, Ruciane Nida, Mikołajki i Mrągowo. Odwiedziliśmy także Galindię, stylizowany na historyczną osadę plemienną ośrodek wypoczynkowy nad jeziorem Bełdany. Miejsce klimatyczne, chętnie odwiedzane przez turystów. Tu zjedliśmy obiad, po czym ruszyliśmy dalej. Kolejnym przystankiem było słynne barokowe Sanktuarium Maryjne w Świętej Lipce, a następnie Reszel z zamkiem biskupów warmińskich.

Ważnym punktem na trasie był Kętrzyn oraz „gwóźdź programu” czyli Wilczy Szaniec, kwatera główna Hitlera. To miejsce z mroczną historią, robi wielkie wrażenie. Olbrzymi teren z doskonale zachowanymi fragmentami bunkrów, mających chronić swojego niesławnego, psychopatycznego gospodarza i jego pobratymców. Do hotelu wróciliśmy wieczorem i zdążyliśmy jeszcze obejrzeć mecz fazy grupowej piłkarskiej Ligi Narodów Polska – Belgia (0:1).

W środę, 15 czerwca po śniadaniu udaliśmy się spacerkiem w rejon giżyckiej twierdzy Boyen, ważnego elementu obronnego wschodnich Prus z połowy XIX wieku. Po spacerze wsiedliśmy na motocykle i skierowaliśmy się w stronę Augustowa, zwiedzając jeszcze po drodze pochodzącą z końca XIX wieku, neogotycką katedrę Św. Wojciecha w Ełku. W augustowskiej VILLI MARINA, usytuowanej w bliskim sąsiedztwie jeziora Necko, zameldowaliśmy się ok. godz. 14.00. Na obiad wybraliśmy się do kultowej, rozsławionej piosenką Janusza Laskowskiego, restauracji ALBATROS, przed którą znajduje się pomnik tytułowej Beaty. Popołudnie spędziliśmy na zakupach i długim spacerze wzdłuż brzegu jeziora Necko, a wieczór tradycyjnie w naszej aktualnej kwaterze.

Nazajutrz prognozy pogody zmusiły nas do korekty planów. Zamiast na północ skierowaliśmy się w przeciwnym kierunku, w stronę Białegostoku i dalej na zachód do Strękowej Góry. Dopiero stąd obraliśmy kierunek północny, zaliczając ok. 30 km odcinek Carskiej Drogi, czyli trasy biegnącej w poprzek bagien Biebrzańskiego Parku Narodowego. Z wieży widokowej podziwialiśmy bezkresne łąki i torfowiska ciągnące się po horyzont wzdłuż rzeki Biebrzy. W zajeździe DWÓR DOBARZ zjedliśmy obiad, po czym przez Osowiec, Grajewo i Rajgród wróciliśmy do Augustowa. Na tym odcinku towarzyszył nam dość silny deszcz, więc po powrocie każdy suszył się jak mógł. Nie przeszkodziło to w wieczornym spacerze i kolacji „na mieście”.

W piątek, przy niezłej pogodzie pożegnaliśmy gościnny Augustów i udaliśmy się w dalszą drogę. Przez Suwałki dojechaliśmy do miejscowości Wigry, gdzie zwiedziliśmy malowniczo położony między jeziorami Pojezierza Suwalskiego pokamedulski zespół klasztorny. Kolejnym przystankiem był trójstyk graniczny Polska – Rosja (Obwód Kaliningradzki) – Litwa. W miejscu tym spotykają się też granice województwa Podlaskiego i Warmińsko – Mazurskiego. Następnie były Stańczyki ze swoimi słynnymi, przypominającymi rzymskie akwedukty mostami. Te wielkie konstrukcje, pięknie wkomponowane w krajobraz Puszczy Romnickiej, już z daleka robią niemałe wrażenie. Stamtąd pojechaliśmy na obiad do Gołdapi, po czym obraliśmy kierunek Dobre Miasto, gdzie zabukowany był kolejny nocleg. Jechaliśmy przez Węgorzewo i Bartoszyce. Tuż przed Lidzbarkiem Warmińskim, w miejscowości Rogóż miało miejsce zdarzenie jakich nigdy nie chcemy mieć. Na drodze pojawił się pies i doszło do wypadku. To ja, jadąc jako czwarty w kolumnie, uderzyłem go centralnie przednim kołem, co doprowadziło do upadku. Ciężar przewracającego się na moją lewą stopę motocykla spowodował kontuzję uniemożliwiającą dalszą jazdę. Motocykl nie ucierpiał zbytnio i zgodnie z procedurami został zabezpieczony przez policję. Była jeszcze karetka, dmuchanie w balonik, przesłuchania świadków itd. Nie wdając się w szczegóły, dzień ten zakończył się w hotelu w Dobrym Mieście ale w złym nastroju. Koledzy Motorsi spisali się dzielnie, udzielając mi już do końca wyprawy wszelkiej, głównie logistycznej pomocy.

Sobota była ostatnim dniem wspólnej przygody. Po śniadaniu grupa się podzieliła. Ja zostałem w hotelu, Kuba skoro świt wyruszył do Konina, z zamiarem powrotu samochodem jeszcze tego samego dnia. Zbyszek, Roman, Zdzisław oraz Tomek też obrali kurs do domu. Jerzy i Jurek kontynuowali plan, a więc zaliczyli jeszcze Kanał Elbląski wraz z jego główną atrakcją, w postaci zabytkowych urządzeń hydrotechnicznych oraz krzyżacki zamek w Malborku.

Wieczorem Kuba był z powrotem w hotelu, a w niedzielę wróciliśmy do Konina. Motocykl wspólnymi siłami przywieźliśmy po kilku dniach. Tak więc kolejna wyprawa dobiegła końca i mimo niefartownego zakończenia należy uznać ją za udaną (zawsze mogło być gorzej)!

Nasze przyszłoroczne plany obejmują tereny południowo-wschodniej Polski, a więc w szczególności województwa Podkarpackie i Lubelskie. Ramowy plan przygotuje Jerzy, a szczegóły dopracujemy wspólnie.

Tekst - Mariusz O. "Niania"

Redakcja całości - Kuba O. "Synek"

Page updated

Google Sites

Report abuse

Warmia i Mazury - czerwiec 2022 r.

motorsi-konin.pl

Konin

Wielkopolska