www.motorsi-konin.pl - Ziemie Zachodnie

Ziemie Zachodnie 24 – 31 sierpnia 2021r.

Ten sezon był wyjątkowy pod wieloma względami. Trzecia fala pandemii, ME w piłce nożnej, IO Tokio 2020, czy rozległe plany wakacyjne Motorsów, powodowały że trudno było uzgodnić odpowiadający wszystkim termin wyprawy. Kiedy już się to udało i zarezerwowaliśmy 2 pierwsze noclegi popsuła się pogoda i trzeba było wyjazd odłożyć. Podczas kolejnego, jak zwykle udanego zebrania, wybraliśmy nowy termin: 24-31 lipca. Ponownie, choć z trudem udało się zarezerwować noclegi w tych samych miastach, lecz w innych hotelach. Plan na ten rok to Ziemie Zachodnie.

Zbiórka tradycyjnie przed domem Jurka dnia 24 lipca o 8.30. Wszyscy pojawili się punktualnie, pogoda sprzyjała, więc choć tym razem bez tradycyjnej kawki, wyruszyliśmy w trasę.

Przez Kalisz i Ostrów Wielkopolski dojechaliśmy do mojego rodzinnego Rawicza. Na rynku zrobiliśmy małą sesję fotograficzną, po czym jadąc wzdłuż pięknych rawickich plant udaliśmy się na działkę mojego kuzyna Witka, który wraz ze swoją uroczą małżonką Magdą i dziećmi – Tosią i Wojtkiem urządzili dla nas prawdziwe przyjęcie, podczas którego raczyliśmy się pysznym ciastem i kawką.

Następnie przez Lubin, obrzeża Legnicy i Złotoryję dojechaliśmy do Siedlęcina, gdzie zwiedziliśmy średniowieczną książęcą wieżę mieszkalną, stanowiącą jeden z najważniejszych europejskich zabytków tego typu.

Kolejnym przystankiem był gościniec Perła Zachodu, będący jednocześnie górskim schroniskiem. Wspaniałe, widokowe położenie tego obiektu tuż nad brzegiem rzeki Bóbr, rekompensowało niezbyt wyszukaną kuchnię. Stąd już tylko kilkanaście kilometrów jazdy i dotarliśmy do Szklarskiej Poręby, gdzie w OW Sudety mieliśmy pierwszy nocleg. Ostatni odcinek to fragment ulicy Krasickiego - ok. 250 m stromego, kamienistego i bardzo wąskiego podjazdu, stanowiącego prawdziwe wyzwanie dla nas i naszych ciężkich maszyn, które zdecydowanie wolą szersze i asfaltowane trakty. Szczęśliwie nikt nie zaliczył „przyziemienia”, choć nie było o to trudno. Trzeba podkreślić bardzo sympatyczną obsługę w OW Sudety (nie było problemu z załatwieniem lodu do napojów).

Następnego dnia mieliśmy dwóch solenizantów – Krzysztofa i Kubę. Obchody zostały oczywiście przełożone na wieczór. O 8.45 podczas lekkiej mżawki opuściliśmy gościnną Szklarską Porębę i udaliśmy się do czeskiego Frydlandu, gdzie podziwialiśmy wspaniały średniowieczny zamek. Kolejnym punktem programu był trójstyk graniczny Polska-Niemcy-Czechy. To ładnie zagospodarowane miejsce, będące celem wielu wycieczek, gdzie powiewające flagi trzech państw oraz okolicznościowy obelisk, wkomponowane w przestrzeń po obu stronach Nysy Łużyckiej tworzą rodzaj parku. Zdecydowanie warto było to miejsce zaliczyć. Kierując się w stronę Bogatyni rzuciliśmy po drodze okiem na olbrzymią odkrywkę kopalni Turów. Niestety mieliśmy tu niemiłe spotkanie z panem ochroniarzem, który bardzo chciał nam pokazać kto tam rządzi i próbował (ze słabym skutkiem) zabronić nam nawet robienia zdjęć. W Bogatyni przejeżdżaliśmy w bezpośrednim sąsiedztwie wielkiej elektrowni Turów. Wrażenie potęgował fakt, że obiekt ten zlokalizowany jest dosłownie w środku miasta.

Poruszając się wieloma średniej jakości drogami, często pamiętającymi lata międzywojenne po południu dotarliśmy do Zajazdu Park w Łęknicy, gdzie zabukowany był drugi nocleg. Po zakwaterowaniu, w należyty sposób uczciliśmy święto naszych solenizantów. Obchodom tym towarzyszyły niezwykle poważne i konstruktywne dyskusje oraz ulewny deszcz. Również tego wieczoru Tomek oficjalnie ochrzcił swoją Yamahę 1,9. Niestety nie wszyscy zdążyli ubrać swoje motocykle w pokrowce, więc miały okazję do nieplanowanej kąpieli. Jak się okazało, kąpiel ta zaszkodziła maszynie Zdzisława.

Rano, 26 lipca po śniadaniu udaliśmy się pieszo do słynnego Parku Mużakowskiego. To olbrzymi, ponad 700 ha teren transgraniczny, przedzielony malowniczą Nysą Łużycką. Po ustanowieniu nowych granic w 1945r. większość parku znalazła się po polskiej stronie. Spacerowaliśmy głównie po stronie niemieckiej podziwiając piękny zamek Bad Muskau, znakomicie utrzymane zabudowania parkowe, mosty i wspaniałą roślinność. Pogoda zachęcała do spaceru, więc po wypiciu kawki w przygranicznej kawiarence udaliśmy się w kolejne bardzo ciekawe miejsce, z którego znana jest Łęknica. To Geopark, przez który prowadzi turystyczna geościeżka, wijąca się między różnokolorowo zabarwionymi jeziorkami, stanowiącymi pozostałość po „Dawnej Kopalni Babina”. W kopalni tej wydobywano metodą podziemną oraz odkrywkową węgiel brunatny i iły ceramiczne. Zarówno Park Mużakowski, jak i Geopark są na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Wchodzą one w skład Parku Krajobrazowego "Łuk Mużakowa".

Po kilkugodzinnym spacerze dopadł nas prawdziwy głód jazdy. Wyjazd z Łęknicy urozmaicił nam motocykl Zdzisława, któremu co rusz włączał się alarm. Był to prawdopodobnie efekt wczorajszego deszczu. Jakoś udało się zapanować nad usterką, więc wyruszyliśmy w drogę. Po niecałej godzince dotarliśmy do barokowego zespołu pałacowo-parkowego Brühla w Brodach, gdzie zjedliśmy obiad. Następnie skierowaliśmy się w rejon Dychowa, zwiedzając kanał i budowle hydrologiczne, związane z tutejszą elektrownią wodną.

Po kolejnych 100 km jazdy przez Krosno Odrzańskie i Rzepin dotarliśmy do Kostrzyna nad Odrą. Tu właśnie, w hotelu Bastion udało się załatwić kolejny nocleg. Roman przeżył wieczorem spore rozczarowanie zamówioną na kolację golonką, która (jak niepyszna) wróciła do kuchni. Skończyło się na wędzonym kurczaku z marketu. Na szczęście piwo było całkowicie strawne i lodu też nie zabrakło.

We wtorek 27. VII od rana zwiedzaliśmy wystające spod ziemi pozostałości po zburzonej działaniami wojennymi starówce oraz zachowane bastiony, bramy i mury twierdzy, której najstarsze fragmenty pochodzą z XV wieku.

Następnie udaliśmy się do Cedynii, najbardziej na zachód wysuniętego miasta Polski. Z imponującej wieży widokowej podziwialiśmy szeroką panoramę miejsca, gdzie w X wieku Mieszko I wraz ze swoim bratem Czciborem stoczył zwycięską bitwę z możnowładcami niemieckimi. Wrażenie robiła też Góra Czcibora, zwieńczona potężnym pomnikiem wzbijającego się do lotu orła. Przy okolicznościowym kamieniu w najbardziej wysuniętym na zachód punkcie Polski zrobiliśmy małą sesję fotograficzną.

Celem tego dnia był Szczecin, do którego dotarliśmy wczesnym popołudniem. Po zakwaterowaniu w hotelu Vulcan udaliśmy się dwoma taksówkami „w miasto”. Podziwialiśmy przepięknie położone nad zachodnią odnogą Odry Wały Chrobrego, monumentalne budowle, ciekawą starówkę, wyjątkową architekturę filharmonii oraz młodzieńczą atmosferę miasta. Dalszy plan wyprawy przewidywał 2 noclegi w Świnoujściu. Niestety, po raz pierwszy w historii naszych wypraw, nie znaleźliśmy żadnego noclegu, choćby w pobliżu celu. Na szczęście udało się doraźnie załatwić na jutro dodatkowy nocleg w Vulcanie. Konieczność zmiany planów w żaden sposób nie wpłynęła na tradycyjny sposób kończenia kolejnego udanego dnia.

W środę 28. VII wcześnie rano wyjechaliśmy do Świnoujścia. Tam po zaparkowaniu motocykli na strzeżonym parkingu przebraliśmy się w cywilne ubranka i wsiedliśmy do pociągu, który za kilka euro zawiózł nas na północny kraniec wyspy Uznam, do odległego o ok. 40 km niemieckiego miasteczka Peenemünde. Podczas II wojny światowej prowadzono tu badania nad pociskami rakietowymi V-1 i V-2, które miały być wykorzystywane przeciwko ludności cywilnej Europy. Obecnie mieści się tu Muzeum Historyczno-Techniczne, którego zwiedzanie było ciekawym, choć budzącym mieszane uczucia doświadczeniem. Powrót do hotelu Vulcan odbył się bez przeszkód i kolejny dzień można było „odhaczyć”.

W czwartek 29. VII po wymeldowaniu z Vulcana udaliśmy się do szczecińskiego Muzeum Techniki i Komunikacji, gdzie obejrzeliśmy bogatą kolekcję pojazdów.

Następnie skierowaliśmy się do Zieleniewa, nieopodal Stargardu na umówione spotkanie z kuzynostwem Zdzisława. Część z nas znała już ich z naszej pierwszej wyprawy szlakiem latarni morskich. Po tradycyjnej kawce, popartej ciastem poszliśmy wspólnie na długi spacer nad pobliskie jezioro Miedwie. Wrażenie zrobiła na nas szeroka plaża i olbrzymie molo. Pogoda sprzyjała, więc był to miły przerywnik od ciągłego siedzenia na motocyklu.

Po obiedzie w Czaplinku dojechaliśmy do hotelu Quatro w Szczecinku, gdzie obstalowany był ostatni nocleg. Najbardziej z tego miejsca zapamiętamy wspaniałą kuchnię. Racząc się pierogami, gęsiną i stekiem, popijając regionalne piwko wspominaliśmy minione dni.

W piątek 30. VII rano, po zrobieniu pamiątkowego zdjęcia przed hotelem Quatro udaliśmy się w rejon Wału Pomorskiego, czyli umocnień wschodniej granicy III Rzeszy, gdzie zobaczyć można bunkry i pozostałości po fortyfikacjach obronnych oraz czołg, działka i zachowany sprzęt wojskowy. Jadąc na południe odwiedziliśmy Borne Sulinowo, miasto którego przez wiele powojennych lat nie było na większości dostępnych map. Było to miejsce tajnego stacjonowania wojsk ZSRR wraz z rodzinami. Zwiedziliśmy tu zaniedbany cmentarzyk gdzie pochowani są radzieccy żołnierze oraz ich rodziny zasiedlające od II wojny światowej ten w istocie sowiecki kawałek Polski.

Koniec wspólnej jazdy nastąpił w Jastrowiu, ponieważ z różnych powodów Kubie, Zbyszkowi i mnie zależało na szybszym powrocie do Konina. Tak więc pożegnaliśmy się i w miarę szybko dotarliśmy do domu. Reszta zwiedziła jeszcze tzw. Krzywy Most na Gwdzie. Ten kolejowy most został wysadzony w powietrze w 1945 roku przez wycofujące się wojska niemieckie i do dziś stanowi niemałą atrakcję turystyczną. Mnie udało się to ciekawe miejsce zobaczyć tydzień później przy okazji powrotu z wakacji w Mielnie.

Tak więc kolejna wyprawa znalazła swoje szczęśliwe zakończenie. Wkrótce zorganizujemy zebranie podsumowujące sezon, na którym omówimy też plany na przyszły rok.

Tekst - Mariusz O. "Niania"

Redakcja całości - Kuba O. "Synek"

Page updated

Google Sites

Report abuse

motorsi-konin.pl

Konin

Wielkopolska